Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Duo Reges: constructio interrete. Si enim ad populum me vocas, eum. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Idemne, quod iucunde? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?
Age, inquies, ista parva sunt. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quare attende, quaeso. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quaerimus enim finem bonorum.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Ratio quidem vestra sic cogit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Frater et T. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.